ŞİİRCE / MADENCİLERE
"TÜM MADENCİLERE VE KARA KENTİM
ZONGULDAK'A"
Arkalara yaslanmış çıkılmaz sokaklarda,
Bir başka şehir yaşanır
Kömürle tütsülenmiş
Yanlızlığıyla kalabalık evlerde.
Güneşin salınarak battığı sahilden uzakta,
Kendi tadında aşklar yaşanır.
Bir bardak demli çay,
Soba üzerinde iki dilim ekmek.
Kızaran ise terden emek.
Mum bitmeye yakın.
Ay karamsar pencerede.
Bir başka şehir yaşanır,
O allı pullu caddelerden uzak,
Parkelerine bir ömür adanmış yokuşlarda.
Ağırlığı çökmüş yorgunluğun,
Her kazma darbesinin
Yeni çentik bıraktığı yüzlerde.
Derinlerinde fırtınasız sel.
Derinlerde kömüre meydan okuyan el.
Bir başka şehir yaşanır
Kilitsiz kapıların özgür olduğu yerde.
Selam dan kalan ağıt,
Küçük bir somya,
Bir parça tuz,
Fazlaca umut tek göz oda.
Sardunyalar açacak.
Bir başka şehir yaşanır
Zonguldak'ın varoşlarında.
Başkadır sevdalar,
Bir başka ağlar ana memesinde bebeler.
Adı konulmamış yokluklar
Adı konulmamış
Ya da bir ad bulunamamış dostluklar.
Haydi arala ince tülü.
Gözü sürmeli madenciler paydos etmiş.
Yüreklerinde umut,
Adımlarında tevazu.
Düş gezginlerini kıskandırırcasına,
Dimdik yürüyor sokağın başında.
Haydi kaldırın yanılgıya düşmüş perdeleri.
Bahar yapraklarını görün.
Karıncayı,
Lacivert akşamların sesini duyun.
Uzak değil.
Tutun yakalayın o eli.
Sarıp sarmalayın yeni doğan bebe tadında,
Size adanmış yürekleri.
