ŞİİRCE / ANLATAMADIM
Küçük bir çocuğun,
kaçamak yaramazlıkları gibi sevdim seni ben.
Biraz afacan,
Biraz utangaç,
Çokca cezalı.
İzinsiz tüm kabahatlerimde,
Sen saklıydın.
Anlatamadım.
Sokakların delişmen çamuruyla,
Vurgun yemişti yüreğim.
Yaklaştıkça uzaklaşan düşlerimle,
Kırdılar çıplak ayaklarımı acımadan.
Budadılar izlerine uzanan dallarımı.
Ben göğsüme yedikçe onulmaz fırtınaları,
Çaldılar,
Sahipsiz kalmış bütün oyuncaklarımı.
Ağlasam mı?
Erkek adam ağlamaz diyen babamın,
Anama duyduğu yangınları
Dargınken sevda kokan bakışlarını
Sorsam,
Cevap verir mi toprak?
Konuşur mu baş uçlarında uzanan selvi?
Mermerlerin okunmuyor kelimeleri.
Büyük bir adamın,
İflah olmaz hayal kahramanları gibi
Sevdim seni ben.
Tozlu sayfalarda kilitli kaldın.
Bir yanımda masal kitapları yüklü raflar,
Bir yanımda,
Hiç oynayamadığım bozuk oyuncaklar.
