SEVGİNİN ROTASI
Hayatta yaşadığımız her sıkıntılı olay, bizi daha da güçlendiriyor. “Neden ben?” dediğimiz, isyan ettiğimiz, uzun ve karmaşık yolculuklar… Yol boyunca karşımıza çıkan her tümsek, her çukur, her duraksama bizi biçimlendirir. "Neden ben?" diye sorup isyan ettiğimiz anlarda, aslında farkında olmadan sabrımızı ve irademizi güçlendiriyoruz.
“Keşke”lerle boğuştuğumuzda ve “iyi ki”lerimizin gölgesinde kaybolduğumuzda bile, her yaşanmışlık bize bir şeyler öğretir. Zorluklar, bizi kuyumcu titizliğiyle işlenmiş mücevherler gibi şekillendirir, parlatır.
Hayat bazen üzerimize dev dalgalarla gelir; öyle ki, bu dalgalar boyumuzu aştığında, kaçınılmaz bir çaresizlik hissine kapılırız. Hele yüzme bilmiyorsak, panikle çırpındıkça daha da dibe çekiliriz. Oysa sakin kalıp bir an durabilsek, derin bir nefes alıp kendimizi toparlayabilsek, bu fırtınaları çok daha az zararla atlatabiliriz. Çünkü dalgalarla baş etmenin sırrı, paniğe kapılmadan doğru anda hareket etmeyi öğrenmektir.
Sabır, dalgaların arasından yol almanın pusulasıdır. Çünkü hayat, bizden yalnızca dayanmayı değil, aynı zamanda öğrenmeyi de bekler. Zorlukların içinden geçtiğimizde hamlıktan pişmişliğe, oradan yanmışlığa yükseliriz. Ve işte o zaman hayata gerçek anlamda dokunuruz.
Yaşadıklarım bana her zaman şunu öğretti: Hayat, bir üniversite gibi derslerle doludur ve sorunlar iki aşamalıdır. İlki zorlukların olduğunu kabullenmek, ikincisi ise o zorlukların derinliğine uygun bir çözüm bulmak… Zaman, kararlarımı ve önceliklerimi şekillendiren en iyi öğretmen oldu. Ancak annemin “herkesin aklı bir olsa, koyuna çoban bulunmaz” diyerek verdiği öğütler, kitaplardan ve okullardan öğrendiğimden çok daha fazlasını kazandırdı. O zamanlar anlamadığım bu sözler, yaş aldıkça ve tecrübe kazandıkça daha da anlamlı hale geldi.
Hayatın beni sınadığı anlarda, hep içimde bir tartışma yaşadım. Bir yanım inatla bildiğimi okurken, diğer yanım durup düşünmeyi önerdi. Bugün, o anların hepsi beni “ben” yaptı. Hayatın dalgalanmaları içinde kendimi bir dengeye oturtmaya çalıştım. Sevgi, saygı, güven, huzur ve anlayışla bir rota çizdim. İnsan ruhunun fırtınalarına meteorolojiyle yaklaşır gibi baktım; hangi duygular yağmur, hangileri güneş getirecek, öğrenmeye çalıştım.
Yaşam, bazen zorlu sorularla karşımıza çıktı. Ancak bu sorulara verilecek cevaplar, sadece yaşanmışlıkların süzgecinden geçebilir. Artık şunu biliyorum: Tecrübe, yalnızca yaşamın öğrettiği bir bilgeliktir.
Şimdi ise yeni bir dönemin misafiriyim. Kalan yıllarımın, geçen yıllarımı aratmayacak kadar dingin ve dolu olmasını diliyorum. Bu yolculukta kimsenin hayatına zarar vermeden, kimsenin çiçeklerini ezmeden ilerlemek istiyorum.
Hayatın pusulası artık net bir şekilde elimde… O ne mi diyorsunuz?
Sevgi…
Bu dünyanın bana kattığı her şeyin özü sevgiyle dokunmuş. Ve ben, sevgiye çıkan her durakta bir soluk alıp o sevgiyi büyütmeye devam edeceğim. Çünkü bu yolculuğun gerçek haritası, sevgiyle çiziliyor.
Editör: Deniz İmre
