ŞEHİT BABADAN NASİHAT
Dediler ki:
Bayram bugün...
Dizildiler ardından namazın.
Giyilmiş bayramlıklar.
Avlusunda caminin;
Haydi gelin bayram var!
Durmuş, büyükler bir safta,
Küçükler, önlerinde saygıyla...
Öptü kimi büyüğünün elini,
Kondurdu kimileri yanağına buseleri,
"Dedem" dedi kimi, sarıldı sevgiyle,
Öptü dede yüzlerinden, şevkat ile.
"Babam," dedi kimileri, öptü o mübarek eli,
Kimi "amcam" kimi "ağam" dedi,
Bu içtenlik yaşanmaya değerdi.
Geldi sıra sona, çöktü kara bulutlar,
Yoktu "babam" diyeceği,
Gelmesindi bayramlar...
Tüm yüzlerde bayram sevinci,
Gülümsemeler mutluluğun habercisi.
Gülemedi o, silerken gözyaşını,
Düğümlendi boğazına,
Babasızlığın sancısı.
Var mıydı haykırmanın faydası?
Çok ağlarsa, gelir miydi babası?
Vatan sağ olsundu...
İlahinin takdiriydi yetim kalması...
Çekilip bir köşeye ümitsizce,
Nasıl ağlamasındı, çaresiz hasretine?
Düşündü sonra önceki bayramı;
Öpmüştü elini, safın en sonundaydı babası
Ve o an almıştı, o büyük nasihatı...
"Evlat" demişti, bayram namazı sonrası;
"Görev bekler, bizden vatan.
Geçmişte de çoktur şehit yatan.
Biz olmazsak düşmana siper tutan,
İnerse gönderimizden şanlı bayrak,
Giderse elden bu toprak;
Susar minarelerde ezanlar,
Kutlanamaz bayramlar.
Anasız babasız da büyür yavrular.
Vatan olmazsa evlat!
Ana, baba olmuş neye yarar;
Ama vatansız kalmayacak yavrucaklar...
Şehit olursam bir gün;
Sakın ha ağlama!
Sen şehit oğlusun, dik tut başını, gururla.
Bil ki yine olacağım bu safta.
Bil ki safın sonunda değil, en başında.
Uzatacağım sana elimi, öp yine koy başına.
Okşayamayacağım belki yanağını
Ama
Hep duracağım bu safta.
Unutma!
Sen şehit oğlusun!
Sakın ha ağlama!..
Editör: Suna Türkmen Güngör
