PENCERENİN ÇERÇEVESİ…
Bu gün şöyle yine bakıyorum penceremden manzaraya. Dağlara, taşlara, yollara, evlere. Mevsim kış; evlerin çatılarına konaklamış bir grup kuşlar oradan oraya geziniyor, bir anda toplanıyorlar onları koruyan kanatları tüyleri soğuğun hızını kesiyor sanırım…
Ne garip diyorum !!! Tüm evler kapılarını camlarını kapatmış soğuk bir mevsimin gelişini anlatırcasına; dış cephe boyaları dahi eskitmiş gibi! Hepsi birer mona lisa tablosu sanki hazan mevsiminin hafif gülümsemesi korunaklı bir şal gibi sıcacık tutmaya …
Çoğu ressamın feyz aldığı mevsimler değilmiydi ki resim yapma sanatının tarihi mağara duvarlarına çizilmiş figürlere kadar gitmekteydi. Şimdi ise oldukça gelişen teknikler boyamalar, teknoloji tuval gönül penceren ile gördüğün pencerenin hissini dizayn etmek renklendirmek kabiliyeti tutar ellerindeki fırça ile birlikte …
Gri renkteki bulutlar eşlik ediyor sanki yere değercesine, işte o an !!!
İnsanlarda duygu hissiyat bir anda anatomi olarak içsel değişim moduna giriveriyor.
Kimini kasvet kaplar iken soluk renkte görünen evler gibi kimini de mutluluk hormonları salgılıyor cıvıl cıvıl hareketli…
Ağaçlar çoğu yaprağını dökmüş dalları ile kalmış bir başlarına gücü kuvveti kökünde ayakta, beslendiği toprak havası suyu onlara yaşam sunmakta ey kainatın sahibi nasıl ayarlamış yarattığı her şeyin ihtiyacını. Yaprağını yeşertip gazel eden bir başka bahara yeşerten şanın yücesi …
Toprak ıslak ne güzel kokar buram buram içimize çekeriz o kokuyu verdiği ferahlık huzur hücrelerini tazeliyor adeta soluyanın sindire sindire …
Acaba diyorum benim gibi düşünen kaç kişi ,
kaçı bu pencereden bakıyor hayata? Hemen hemen hepimizin vardır bir penceresi, peki bakış açımız, yaptığımız her kabiliyet !
Ayakta tutan o tabloyu ne idi ??? anladım ki pencere değil !!!! O pencerenin çerçevesi…
