Nahoş Veda / Meryem Akın

NAHOŞ VEDA

Canımı acıtıyor,
Bir mecburiyet yumağına sardığım 
Takvim yaprakları…
Konuştuklarımdan çok
Sustuklarıma gömdüm heveslerimi.

Fesleğenler solarken dalında, tıpkı ben gibi,
Bir damla gözyaşı eşlik eder
Nahoş bir vedaya...
Nahoş bir edayla sıyrılıp gider
Sevdan tenimden.

Soğukluğu kalır ayrılığın ellerimde.
Donukluğu kalır gözlerimde.
Yokluğu kalır varlığının kalbimde...
Kimse bilmez,
Ayazı düşlerimde,
Avazı yüreğimde,
Bu nahoş vedanın.
Ve...
Tozu dumana katar zaman.

Mecburiyetler sarar dört yanımı.
Evcilleşir hırçınlıklar,
Ehilleşir duygular.
Teslim edersin kendini akışa,
Uzaktan bakarsın hayatına,
Yaşamak derler ya hani adına?
Bazen,
Sadece nefes alırsın.
Adı yaşamak olur...

Editör: Dilek Tuna Memişoğlu