KONULARLA TÜRK ŞİİRİ /ŞİİRİMİZDE İŞÇİ ve EMEK
Ülkemizde işçilerin, emekçilerin çalışmaları, zor koşullarda bir şeyler üretip, insanlığın hizmetine sunmaları, alın teri ile ekmeklerini kazanmaları şairlerimizin değindiği konular arasında yer alır.
“Garip Akımı” şairlerinden Oktay Rıfat “Harç Çeken İşçiler” adlı şiirinde, yapı işçilerinin çalışmalarını şu güzel dizelerle dile getirmektedir:
“Harcını çekiyorlardı yapının,
Kara bir don, belden yukarısı çıplak.
Yıldızlarını çekiyorlardı evin, omuzlarında.
Pencereden görülecek dallarını, komşunun yarısını,
Ağaçların arasında kaybolan yolunu,
Durulacak yerlerini çekiyorlardı, bütün o noktaları”
Yine “Garip Akımı” şairlerinden Orhan Veli Kanık’ın “Yüz Karası Değil Kömür Karası” adlı şiiri şu güzel dizelerle biter:
“Rıhtıma kömür taşıyan vagonlarıyla,
Paydos saatlerinde yollara dökülen,
Soluk benizli insanlarıyla,
Siyah akar Zonguldak Deresi.
Yüz karası değil kömür karası,
Böyle kazanılır ekmek parası.”
Öğretmen şairlerimizden Ahmet Kutsi Tecer’in “Bir Toprak İşçisine” adlı şiirinin ilk dörtlüğü şöyledir:
“Sen omzunda yorgan, elinde torban,
Sen mevsim işçisi, büyük gezginci,
Doğduğundan beri sen, anan, baban
Ortakçı, çapacı, ırgat, ekinci.”
05 Aralık 2019 tarihinde kaleme almış olduğum, “Düşündün mü Hiç Ey İnsanoğlu” adlı şiirimden bir bölümle yazımı bitiriyorum:
“Çalışmasaydı madencilerimiz,
Ensesinde ölümün
Soğuk nefesiyle,
Terini soğutan
Madencilerimiz…
Yüzü kara,
Bahtı kara,
Ama alnı ak madencilerimiz…
Nasıl aydınlanırdı,
Kentimiz sokaklarımız,
Evlerimiz?
Nasıl ısınırdık,
Ne yapardık biz,
Düşündün mü hiç ey insanoğlu?”
Editör: Betül Eren
