KISA BİR FİLM...
Ama geçecek, susmuşuz hepsi bu.
Hüzün düşen akşamlarımda aklıma sen gelirsin, hatırlıyor musun?
Her seferinde uğrunda bir hayat tüketilecek, sevdasın diye mırıldandığımı.
Sen utanırdın.
Sen utanırdın, küçük bir çocuğun bakışlarını kaçırdığı utangaçlıktaydın.
Dürüstlük,
Yüz ifadenden hayatın acımasızlığında, baharı yakalayan gülüşünde ki enstantelelerini yakalamak hiç zor değildi.
Aslında bir çok defa, bana söylemek isteyipte söylemediğin kelimelerde yetim kaldım.
Sevmek, tanrım!
İnsan oğlunun bedenine verilen en büyük yük.
Ezildim.
Bir çok sefer nefesim kesildi, ifadelerim kelimelerime yenik düştü.
Lakin olsun.
Sevmek,
Sebebsizliğin bilinmez denklemi.
Sevmek,
Goncadan yola revan olmak.
Biliyorum kurallar,
Şeklini bozar hayatın.
Sen her seferinde,
Büyütürsen derdini,
Küçültürsün kendini,
Küçültürsen derdini,
Büyütürsün kendini derdin...
Ben anlayamadım seni.
Sen sevmekten değil alışık olmadığın sevgiden kaçıyordun,
Haklısın!
Haklısın, hayatta her şeyin bir bedeli var.
Sevmek basit kelime, çoluk çocuk oyunu.
Üç beş çapulcu şairin çıkmaz sokak kelimeleri,
Neyse ben yenildim.
Sanırım benimkisi sevmek değil.
Nefesin nefese karışması...
Editör: Nevin Bahtışen
