KENDİNE YABANCI
Dağlar ardına hasret yüreğim.
Kendi sokağına yabancı bir ‘ben’ var içimde,
Kendi adına yabancı…
Bir yer var biliyorum beni çağıran.
Bekleyen bir yalnız yürek.
Bir yer var biliyorum, ardı deniz,
Alabildiğine mavi…
Ellerim kâğıttan kayık yapıyor yaz geceleri.
Gökte bir yıldızı takipte gözlerim.
Bir yer var biliyorum, esintisi yüreğimde bahçesindeki erik ağacının.
Çiçek kokusu avuçlarımda...
Sanki yeni ayrılmışız gibi bir elin taze sıcaklığı elimde.
Kendi yurduma yabancı bir ‘ben’ var sol yanımda.
Derinde bir sızı…
Yalnız gecelerde bir yıldız gökte
“Gel” diyor,
“Gel çok kalma artık oralarda…”
Bitsin bu yabancılık,
Bildiğin diyarların toprağına bas ayağını.
Rahat uykularda uyu bir taş evin serinliğinde.
Bir omzun sıcaklığında,
Gel, çok kalma oralarda…
