KAR DÜŞÜNCE
Zemheri ayazına döndü mevsim
Dışarıda kar
Yalayıp kerpiç duvarlarını yapıların
Örtüyor beyaz örtüsünü
Ak bir kefen gibi kar.
Yaşam çileli, ömür kısa
Karanlıkta uzuyor geceler
Yapayalnız kalırsa insan
Her acıyı sarıp sarmalıyor kar.
Buruk bir hasrettir karanlığa dökülen
Umutsuz kar gecelerinden
Kömür, kükürt kokuyor kireç odalar
Donuklaşıyor buğulu camlara
Renkli kristaller, büyülü resimler
Çiziyor kar.
Kireç duvara asılmış
Eski günlerden kalma bir lamba
Belli belirsiz aydınlığı
Bu belirsiz aydınlıkta
İki büklüm olmuşum
Dışarıda tedirgin köpek sesleri
Dışarıda yağıyor kar.
Gözden akan yaşlar
Kirpiklerini sardığı zaman
Hatırla beni sevgili.
"Gözden ırak olan gönülden de ırak
olurmuş” diyorlar, yalan
Sen yine de hatırla beni sevgili.
Kır kapılarını kır deli gönlüm yalnızlığın
Takılıp güneşli hülyalara, umutla bekle
Çiçekli bahar geldiği zaman
Çal sevgilinin kapısını.
Diken üstündeyim bu kar gecesinde
Çiçeklenip yaramdan damlıyor kan
Göz gözü görmüyor
Dışarıda yağıyor kar.
