ESKİ BİR BALAT EVİNDE GÜNE UYANMAK
Eski bir Balat evinde güne uyanmışım.
Daracık merdivenlerle dönerek çıkılan, küçücük odalı ama sıcacık, Haliç’le selamlaşan Balat evlerinden birinde…
Yıkılmaya ramak kala onarılıp yeniden hayata döndürülen…
Tek sandalyesinin sığdığı dar ama ferah balkonunda çayımı içip kitabımı okuyorum.
Diğer evlerin çatıları, balkonları önüm sıra dizili.
Kiminde o semtin aileleri yaşıyor.
Çocuk çamaşırları asılı balkonlarında.
Rüzgâr havalandırıyor arada.
Alt sokaklarından çocuk gülüşleri geliyor ta yukarıya, kitabımın cümlelerine karışıyor.
Bazı evler otel olmuş, benim gibi konuklarını ağırlıyor.
Meraklı insan bakışları pencerelerden, balkonlardan İstanbul’un Balat sokaklarını inceliyor.
Boğaz sularıyla buluşuyor.
Seviyorum bu semti…
Geçmişle gelecek, doğuyla batı iç içe burada.
Her inancın rengini görebiliyorsunuz.
Camiler, katedraller, kiliseler, türbeler.
Çeşitli milletlerden insan yüzleri…
Bir öğlen vakti Balat’ta elimde kitabım, an toplamışım zamandan.
O tek bir andan kalansa sayısız duygu.
Buraya bıraktığım sadece birazı.
Ve bu fotoğraf karesi…
