EMCET CUMA’NIN TÜRKZAT’A MEKTUB
“Farklı Dünyaların Çocukları (farklidunyalarincocuklari)” instagram sayfasına bir mesaj isteği düşer. Kullanıcı ismi Arapça yazılı olmasına rağmen yazı İngilizcedir. “Farklı Dünyaların Çocukları” instagram sayfasının yöneticisi mesaj isteğini kabul eder ve iletiyi merakla okur.
İleti bir mektuptur ve sayfasında olduğu gibi paylaşır"
GAZZE
“Merhaba Türkzat,
Ben Emcet Cuma. Filistin’de yaşayan, on altı yaşında bir gencim. Sen beni tanımasan da ben seni geçenlerde sosyal medya hesabımda “keşfet” bölümünde görüp tanıdım. Buralarda sık sık internet bağlantısı kesildiği için bu iletim ne zaman gönderilir, gönderilirse bile sayfada paylaşılır mı, paylaşılsa da sana ulaşır mı, bilmiyorum. Yine de yazıyorum, belki bir okuyan, belki bir duyan olur.
Instagram hesabımda ellerinde bohçaları olan birkaç çocuk dikkatimi çekti. Videoyu seyredince o çocukların Türk çocukları olduğunu anladım. Ellerinde bohçaları olan çocuklar bir kamyonete bindiriliyorlardı. Kamyonetin arkasında hapishane demirine benzeyen demirlerin ardında kalan çocuklar ağlıyorlardı. Kamyonetin arka kapısı kapatıldı ve sizi çocuk kampına götürdüler.
Biraz araştırınca gördüklerimin takipçi sayısı artırmak için çekilen videolardan olmadığını anladım. Çocuklarına Mücahit, Cihat, Ayşe, Talip, Muhittin, Muhammet, Müslime, İmam, Osman, Vahap, Ebubekir, Seda, Zikrullah, Nasrullah, Müslim, Bağdat, Sümeyye, Türkzat, Türknaz, Hacı, İslam, Medine gibi isimleri koyan ailelerden çocuklarının alındığını, bu isimlerin yasaklandığını öğrendim. Anladım ki senin tek suçun adının Türkzat olması. Zaten altı yaşında bir çocuk ne suç işleyebilir ki?
Biliyor musun Türkzat, sizin isimleriniz siliniyor, biz kollarımıza adımızı yazıyoruz. Burada her gün bombalar patlıyor. Yüreğimiz ağzımızda yaşıyoruz. Her gün bir yakınımızı kaybediyoruz. Patlayan her bombada biz sıramızı bekliyoruz. Sıramızı beklerken de kollarımıza isimlerimizi yazıyoruz ki kolumuz patlayan cesedimizde kalırsa kim olduğumuzu bilsinler.
Sizin isminiz hafızalardan silinmek isteniyor, biz ismimizi hafızalara kazımak istiyoruz. Farklı dünyaların çocukları olsak da aynı kaderi yaşıyoruz, aynı acıları çekiyoruz.
Birkaç güne kalmaz, bir bomba daha patlar ve ben de susarım o gün. Birkaç aya kalmaz, ne Emcet Cuma kalır yeryüzünde ne de Türkzat. Birkaç yıla kalmaz Emcet Cuma yapışır yakasına mahşerde, dünyada bizi görmeyenlerin. Birkaç yıla kalmaz Türkzat helal etmez hakkını, ona sahip çıkmayanlardan.
Bir bomba daha patladı şimdi. Birkaç dakika sonra “Sıcak Haber” diye verilir bomba görüntüleri. “Son Dakika”dır habercilere göre bizim son dakikalarımız.
Vicdanı olanlar konuşmaya başlar biz susunca. “Boykot” çağrıları yapılır sosyal medyada. Birkaç yıl önce de Çin boykot edilmişti, iyi hatırlıyorum. “Made in China” yazan hiçbir ürün alınmamıştı “Made in PRC” ürünlerine boykot uğramasa da. İsrail ürünleri boykot edilir şimdi. Aman “Asitli içecek içmeyin” denir, kara yerine sarısı içilir. Şişenin üstündeki bantı okusalar aynı marka olduğunu görecekler ya neyse! En azından bize destek olmayı amaçlıyorlar.
Vicdanı olanlar vicdanlarının sesini bastırmaya çalışırlar biz susunca: “Kınıyorum!”
Biz ölünce kınayan kınayana Türkzat, bazıları içine duygu katar kınamanın: “Nefretle kınıyorum!” Bazıları fiile döker kınamayı: “Şiddetle kınıyorum!”
Farklı Dünyanın Çocukları instagram sayfasının yöneticisi göz pınarlarından akan yaşla okur mektubu. Türkçeye çevirip hem Türkçe hem İngilizce olarak “Emcet Cuma’nın Türkzat’a Mektubu” başlığı ile paylaşır ve içinden der ki “Çocuklar, inşallah mahşerde benim yakama da yapışmazsınız.”
Editör: Serhan Poyraz
