BİR KİTAP: YALIN TUTKU / ANNİE ERNAUX
Birkaç saatte bitebilecek bir kitap bu ama içinde yazılanlar ansiklopedi niteliğinde. Abartmıyorum, cidden öyle. Annie Ernaux'a ödül verilmesinin gerekçesi: "Kişisel hafızanın köklerini, yabancılaşmalarını ve kolektif kısıtlamalarını ortaya çıkarmadaki cesareti ve objektif duyarlılığı." olarak açıklanmış. Gerçekten de bu gerekçelerin karşılığı var satırlarında.
Yalın Tutku, adından da belli olacağı üzere tutkunun ana tema olarak işlendiği bir kitap. Bir kadının bir erkeğe tutkuyla bağlı oluşunu, varlığını o adamın varlığı karşısındaki hiçe sayışını okuyoruz. Öyleki kadının hayatında Bay A olarak bahsettiği o adamdan başkası yalan. Ne işi, ne çocukları, ne yediği içtiği umurunda!
Hayat amacı sadece o adamı düşünmek ve onu beklemek. Geri kalan her şey teferruat. Saçını makyajını o adam için yapıyor, yeni kıyafetlerini o adam için alıyor, hatta neredeyse nefes alması bile o adam için.
Tamrım bir insan varoluşunu nasıl başka bir insanın varoluşuna adayabilir ki böylesine? Bu kadın ne yaşadı da kendi varoluşuna bu derece yabancılaştı? Bu nasıl bir köksüzlük? Yanı sıra yazarın bireysel ve kolektif çaptaki betimleme ve tespitleri nasıl bu kadar orijinal? Böyle böyle bir sürü soru sordurup durdu bana bu kısacık kitap.
Bazen anlattıkları gerçek mi yoksa kurgu mu diye sorgulama yaparken, acaba anlattığı adam gerçekten var mıdır yoksa bu kadın şizofren mi diye şüpheye de düştüm bir yandan. Lakin hiç tekrara düşmeyen anlatımı, tutkusu gibi yalın olan üslubuyla ve özgün tarzıyla beğenerek okudum yazarı. Nobel Edebiyat Ödülü kazanmamış olsaydı kendisinden haberim olur muydu bilmiyorum ama iyi ki tanıdım, diyorum.
Doğal gerçekliğinden uzaklaşan insanın gözlerini ısrarla kapadığı gerçekleri böyle cesurca kaleme döken yazarlara daha fazla ihtiyacımız var bence. Okunmalı bu kitap. Tanışılmalı yazarla.
