BEN DE ÇOCUKTUM
Boğazıma kaç düğüm atıldı, bilmiyorum.
Korkuyorum gözlerimdeki yaşları düşürmeye;
Biliyorum düştüğü yerden çocukluğum yeşerecek yine.
Birden kapı çalacak, çağıracak arkadaşlarım,
“yağ satarım bal satarım çık dışarıya oynayalım” diyecekler.
Ben yeşil naylon ayakkabımı giyip koşturacağım,
Aldırmadan tabanlarıma batan taşların acısına.
Yankılanacak, çocuk sesleri, o toprak kokan sokaklarda.
Saklanacağız komşu kapılarına vurup
Gölgemizden tanıyacak Ayşe teyze.
Islatacak bizi, sokağımızdan geçen akarsu ile
Kızmak yerine...
Toplayıp getirecek evlerden yemek kokularını;
Akşam üzeri bir esinti,
Oynamaktan acıkan midelerimize.
Aydınlanacak sokak lambalarıyla akşamın yüzü.
Eskiden zaman mı güzeldi, insanlar mı?
Bilmiyorum;
Belki de çocuk olmak güzeldi,
Büyüyeceğimizi düşünmeden...
Şimdi bıraksam gözyaşlarımı, Unuttuğum çocukluğum, yeşerecek,
Çatlak beton aralarından.
Belki menekşe gözlü Leyla,
Belki de simit kokan Ahmet, elma yanaklı Ayşe…
Ağaçları kestiler; salıncakların ipleriyle çürüdü hayallerim.
Beton döktüler oyunlarımızın üzerine.
Annemin ellerinde saç örgülerim,
Babamın eve gelişini beklerken geçti çocukluğum.
Kaç düğüm var boğazımda bilmiyorum,
Bazen çözülmesin istiyorum.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Seher Uslu
