BAZEN
Bazen her şeyi boş verir insan;
Dalgalı yüreğine durgun suların sessizliği çöker.
Eskisi gibi kızdığı şeyleri umursamaz,
Takılmaz sözlerin açtığı yaraya.
Her şeyi boş verir birden…
Ne kalmak ister ne gitmek.
Ne ağlamak gelir içinden ne gülmek.
Sadece susmak ister,
İçinde fırtına koparken bile, dışı sessiz kalmak ister.
Yorulmuştur çünkü;
Anlatmaktan, beklemekten, kırılmaktan…
Ve en çok da güçlüymüş gibi yapmaktan.
Artık beklentisizdir.
Kimseye bir sitemi yoktur belki de...
Zaten kimseye tam anlamıyla anlatamamıştır içindekileri.
Ve artık anlatmak da istemez.
Bir pencere kenarında oturur bazen,
Rüzgârın hafif uğultusunda bulur huzuru.
Kalabalıklardan çok kendi sessizliğini sever.
Çünkü en gerçek yüzünü orada görür.
O hâl ne hüzün ne sevinçtir,
Bir kabulleniş gibi…
Kırılmamaya çalışmadan yaşamak gibi…
Ve her şeyin, olması gerektiği gibi aktığını izlemek gibi.
Artık her şey biraz daha sade,
Biraz daha sessizdir içinde…
Ne büyük hayaller kurar
Ne de geçmişin keşkelerinde oyalanır.
Günü geldiğinde yağmurda ıslanır.
Ama koşturmaz artık sığınacak bir çatıya.
Çünkü bilir, geçer…
Her şey gibi o an da geçer.
Kırılmaz kolay kolay
Çünkü beklentisi yoktur kimseye dair.
Sevilmek zorunda hissetmez,
Sadece gerçek olanı ister.
Artık gücünü suskunluğunda saklar.
Ve en çok da kendine iyi gelmenin yollarını arar.
Bir fincan kahvede, bir kitapta.
Kimi zaman da içinden yükselen ince bir melodide…
Dışarıdan bakınca belki soğuk sanılır.
Oysa içi hâlâ sıcacık
Ama o sıcaklığı paylaşmak için acele etmez artık…
Çünkü bilir;
Bazı şeyler en çok, içte yaşandığında güzeldir.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Suna Türkmen Güngör
