BANA NİYE ÖYLE BAKTINIZ?
Bana niye öyle baktınız hanımefendi?
Evet o güzel şiirlerin katili benim.
Evet benim gözlerinizdeki hüznün geceye yayılan buğusunu damla damla süzerek bu görünmeyen resme işleyen
Bu hiç kimseye anlatmadığınız sırların iç kanamalarını
Bu onlarca makyaj malzemesinde gizlemeye çalıştığınız keder çizgilerini okuyan benim
Evet benim
Sessizliğin sesini okuyan
Dalıp giden gözlerinizin uçurumlarında açan o çiçekleri de ben görüyorum
Ben biliyorum nefesinize karışan o hasret rüzgarlarının kokusunu
Ve anlatmanın.
Ve anlatamamanın korkusunu da ben biliyorum.
Bana niye öyle baktınız hanımefendi?
Lain bir sfenksin şeytana satılmış ruhu mu var bende
Tanrılara baş kaldırmış bir asilik mi var gözlerimde
Gözlerinizde büyüyen hüznün sebebi ben değilim.
Ben değilim duvarların içtiği seslerde dile gelen
Bana niye öyle baktınız hanımefendi?
Aklınızdan geçen afilli intiharlara katmayın beni ne olur
Yüzlerce kez boynumun kırıkları arasında kaldı hevesim
Kayalıklarda parçalanmış şarap şişeleri gibi yeterince dağıldım zaten
Toplamaya kalksam
Kendi ellerimde kanarım.
Ama siz söyleyin yine de.
Bana niye öyle baktınız?
