AZRAİL'İ UNUTMAK
Gün yüzüne çıkmamış, henüz konuşmayı öğrenememiş hayalde kalan düşünceler vardı.
Savunmasız bir kız çocuğunun yaşam sevincinin elinden alınması gibi karanlığa mahkum edilen düşünceler kalmıştı hayallerde....
Riyakarlığın ve gösterişin hakim olduğu bu çağda, her şey yüzeysel, her şey yapmacık, her şey derinliğini kaybediyor.
Erdemin, vefanın, fedakarlığın, diğergamlığın adı var kendisi yok.
Tıpkı annesini yitirmiş bir bebek misali ağlayan kavramlar kaldı karanlıkta...
Hodgamlığın zindanlarında bencilliğe tapıcı, üç kuruş uğruna sayısızca takla atan, insanlıktan hızla kopan, adamlığı, büyüklüğü para sanan zavallı zürriyetler hızla türüyor.
Gelir ve giderin ahlaki çöküntüsü dünya çapında boy gösterirken karunlar arınır oldu..
Fakir fukaranın hali pürmelali karanlığa mahkum edilirken, mütreflerin şımarık halleri alkışlanır oldu.
Dünya sadece zenginlerin sofrasına dönüştürüldü. Bir avuç mütrefin zenginliği için bütün dünya yoksulları heba ediliyor...
Sahtekarlığın adını uyanıklık koyarak soysuzlara cesaret armağan ediliyor. "Fakirin malı deniz yemeyen keriz" mantığı vicdansızca hayat buluyor...
Parasal hırs zihinleri felç edip at gözlüğü taktırıyor.
Bakmak ve görmek arasındaki uçurum gittikçe derinleşiyor.
Vicdan denilen hayat ırmağı kurumaya yüz tutuyor..
Bu gaflet, bu seküler uykudan uyanmak gerekiyor. Zira bu uyku ölümcül bir uyku. Bu uykuyla vicdanlar ölüyor, merhamet duygusu ölüyor, insanlık ölüyor...
Azrail'i unutmak, onu gözardı etmek, onun gelişine hazırlanmamak dünya ve ahiretimizi ziyan ediyor...
