ATEŞİN GÖLGESİ YOK
Elazığ sokakları ne sırları saklar
Derdin varsa geceler uzun
Ne zor söker şafaklar
Yaktığın o ateşi seneler söndürmedi
O günden sonra ağladığımı
Hiç kimseler görmedi.
Sürgünlere giderken
Seni bile unuttum
Söz vermiştim ya hani
İşte sözümü tuttum
Gurbetin bin türlüsünde
Tüttü durdu o ateş
Şubatın karları bile
İçimi söndürmedi
Hayatın rutinine
hapsedip gittin beni
Senin gibi zalimi
Bu diyarlar görmedi
Profesörüsün sen
gönül derdinin
Vurduğun darbe baki
İzi henüz geçmedi
Sen sağ ben selamet
Her şeyler yolunda mı?
Ne tercih yaptın ama
Kadeh arkadaşımla
Bir gün aynı yastıkta
Ertesi gün kolunda mı?
Ben de onurunu kurtardım
bu hayatın
Çok şükür çok mesudum
Sanki umurunda mı?
Yıkılmadım gel de gör
sırtım pek karnım da tok
Herşeyin gölgesi var
Ateşin gölgesi yok
