AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU
25 Ekim 1894 tarihinde Sivas'ın Şarkışla İlçesi'nin Sivrialan Köyü'nde dünyaya gelen Aşık Veysel Şatıroğlu, yedi yaşında çiçek hastalığına yakalanarak bir gözünü, daha sonra da bir kaza sonucu diğer gözünü yitirdi.
Çok küçük yaşlarda saz çalmayı öğrendi. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Dadaloğlu ve Emrah gibi halk ozanlarından ve çevresindeki aşıklardan etkilenerek, türkü ve halk şiiri konusunda kendini geliştirerek yetkin birisi oldu.
Cumhuriyet döneminde, Halk edebiyatındaki aşıklık geleneğini sürdüren ozanların başında gelir.
Bir süre Sivas, Tokat, Yozgat ve Kayseri köylerinde sazıyla türkü söyleyerek yaşamını sürdüren Aşık Veysel, 1941-1946 yılları arasında, sırasıyla Arifiye, Hasanoğlan, Çifteler, Kastamonu, Yıldızeli, Akpınar Köy Enstitüleri’nde halk türküleri ve saz dersleri verdi.
Aşık Veysel’in örnek davranışlarından birisi de, köyünde ilk meyve bahçesi kuran kişi olmasıdır.
Halk şiiri geleneğinde özgün bir yere sahip olan Aşık Veysel, şiirlerinde dünya, doğa, yurt güzellikleri, ayrılık, sevda, ölüm gibi konuları işledi.
Şiirlerinde yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk iç içedir. Tutuculuğu, ırkçılığı, din ve mezhep ayrımcılığını eleştiren ve sorgulayan şiirleri de vardır.
Herkesin anlayabileceği, gösterişten, gereksiz süslemelerden uzak, yalın bir dil kullanmıştır.
Şiirlerini çoğunlukla 8’li ve 11’li hece ölçüsüyle yazmıştır.
Şiirlerinin birçoğu kendisi tarafından, bazıları da başkaları tarafından türkü olarak bestelenmiş ve geniş kitleler tarafından beğeniyle dinlenmektedir.
Her yıl Şarkışla'da adına kültür ve sanat şenliği düzenlenmektedir.
Deyişler (1944), Sazımdan Sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın (1970) ve Bütün Şiirleri (1984) ozanın şiir kitaplarıdır.
21 Mart 1973 tarihinde hayata gözlerini yuman Aşık Veysel Şatıroğlu’nu, ölümünün 51. yılında, rahmetle ve saygıyla anıyoruz.
YAŞIYORSUN HÂLÂ AŞIK VEYSELİM
Yürüyorsun uzun ince yollarda,
Mecnun gibi dolaşırsın çöllerde,
Ağaçlarda çiçek açan dallarda,
Yaşıyorsun hala Aşık Veysel’im.
Değer verip çok güvendin toprağa,
Ağaçlar bezendi yeşil yaprağa,
Tanıklık ettin yaşadığın çağa,
Yaşıyorsun hala Aşık Veysel’im.
Şiirinde çiçekler geldi dile,
Sen de çekip gittin gelmez bir yola,
Türlü nasihatlar ettin gönüle,
Yaşıyorsun hala Aşık Veysel’im.
Gizli sırlarını sazına verdin,
Nice güç koşullara göğüs gerdin,
Vatanını ne de çok severdin,
Yaşıyorsun hala Aşık Veysel’im,
Dostların seni asla unutmadı,
Dünyada hiç bulamadın muradı,
Dillerde dolaşıyor Veysel adı,
Yaşıyorsun hâlâ Aşık Veysel’im.
Hasan Hüseyin Akyol
