M: İşte bu yüzden vuruyorum kendimi yollara!
D: Sorgu sual olmamalı bilirim, yine de…
M: Baharı sırtıma aldığımda, kışın ayazı parçalıyor yüzümü!
D: Neden kaçtığını, nereye varmak istediğini sor kendine…
M: En sonunda yine burada buluyorum ben’i, bendekini!
Kadim kentim tüm yollarım sende toplanır
Ay, güneş ve yıldızlar öper tepelerinden
Sokaklarında kaybolan bir meczubum oysa
Ayak izlerimi kim süpürür dehlizlerinden
M: Bana bunu reva gören Tanrı’nın ilmi elbet kapsar bizi, bildiklerimizi…
D: “Yine de?” diye sormaktan alamıyoruz kendimizi!
M: Bu döngünün dışına çıkamıyorum, dahası çıkmak için yok çabam…
D: Susuzluğunu giderecek kaynağa olmalı yolculuğun…
M: Ayrılırken tekrar kavuşma arzusuyla donatılıyor her hücrem, her parçam!
Ey meydanları nar çiçeği ve gül kokan kentim
Ey melikesi topal, âmâ ve dilsiz olan kentim
M: Kimse sormaz açlığımı, Tanrı büyük, dolar nasibiyle kursağım…
D: Gördüğün her bir ev sendeki aşkla var oldu, bunu unutma!
M: Silueti yetiyor yanıp bu civardan kaybolmama!
D: Aşktır aslolan, diri tutmak gerek içteki O’na kavuşma iştiyakını!
M: Ey kambur derviş, bana öğretilmişleri, kabuk tutmuşları anlatma!
Şimdi ırmakların yâr diye çağladığı zamandır
Âşıkların kader yerine kederlerine ağladığıdır
Kadim kentim mahcup sahibene gazeller yazılıdır
Ona dair sözlerimi kim silebilir gözelerinden
D: Hünkârlar karşısında eğilmedim, aşk eğdi bu başımı, iki büklüm etti!
M: Yağmur kıskansın sevdamı, yağmur ki söndüremez kora dönmüş yüreğimi…
D: Meczupluk yeğdir dervişlikten, giy şu gariplik hırkanı, yollar bekler seni!
M: Ben bir meczubum belki, belki tutamam çardağından attığı gülleri, lakin isterim bilsin beni, isterim her gün yitip yitip gittiğimi…
Ey meydanları nar çiçeği ve gül kokan kentim
Ey melikesi topal, âmâ ve dilsiz olan kentim