Bir şiir kitabı karşımızdaki,
Sebepsiz Yere…
Belki de çok sebebi içeren şiirlerin yoldaşlığı bu,
Hafif bir rüzgârın eşliğinde süzülen lirizm…
Kör bir kuyuya atılan dizeler!
Suyun sesi ulaşmaz belki sahibine,
Olsun, gecede ümit var olmak bunun adı,
Kendi kuru yalnızlığına söz geçirircesine!
Musa Avcı’nın duygu dünyasına yolu düşenlere ithaf ettiği şiir kitabı “Sebepsiz Yere” 2019 yılında Morena Yayınlarından çıkmış. Hüzzam sızılarla sakin gecelerine düşürdüğü dizelerini samimiyet dolu birer iç döküş eylemleri olarak nitelendirebiliriz. Şiirler kitapta Müzmin, Unutulan, Özlenen ve Hengâme isimli dört bölümde okurlara sunulmaktadır.
Şairin, mevsiminde açılan çiçekleri soldurmamadaki naifliği hemen hemen bütün şiirlerine sirayet etmiştir. Aslında bunda bir gayret içinde olmadığını net olarak söyleyebiliriz.
Dolayısıyla şairin dizeleri için, bir kurnadan ılık bir suyun el parmaklarının arasından akıp giderken oluşturduğu mutluluk hissi ile okuru baş başa bırakmaktadır, diyebiliriz.
Yılmış/ Yıkılmış/ Yitik kelimelerin umudu sözler biriktir/ Yarını dün eylemeden dizelerinde yoğun bir şekilde işlenen hüzün, hazan ve yalnızlık gibi konulara rağmen Avcı’nın kitap boyunca umudu hep sürdürmeyi başardığını görmekteyiz.
Deniz mavisi gülüşlerinde gizli/ Yokluk diyarının varlık sebebi beyiti bu durumu destekler bir örnektir.
Musa Avcı, birbirinden oldukça farklı konuları dizelere dökmesine şahitlik ederiz. “Sevdim Seni” şiirinde beşeri aşkı, “Tutunamayan”da bir anneyi, “Sebepsiz Yere”de ilahi aşkı ve “Öksüz Belde”de savaşı ve mağdurlarını görmekteyiz.
Avcı’nın şiirlerinde belirgin olarak “kuyu” metaforu ile karşı karşıyayız. Bunu Hz. Yusuf kıssasının kendisi üzerindeki etkisi ile açıklayabiliriz. Eline alıyor çakısını/ Mahirlikle yontuyor kalemi/ Kâğıda yazıyor/ Yazmaktan korkanların halini’ndeki gibi bir edebi sanatı çoğu şiirlerinde okur üzerinde birer berceste etkisi yaratmıyor değildir.
Özellikle unutulan bölümünde vezin veya kafiye ile yazılan ve diğerlerine göre daha zayıf olan şiirleri dışında Musa Avcı, tebessümün sıcaklığını ve umudun nefesini içeren kitabını hediye olarak sunuyor okurun kitaplığına…
Ilık bir Nevbahar sabahı gibi akıp gitti,
Biliyordum bu “Sebepsiz Yere” değildi!