I.
Hafızam beni aldatıyor ey tabip,
Bir at arabası üstünde kaç vilayet gezdim, bilmiyorum?
Onun oyun arkadaşıdır bin dokuz yüz kırklardaki çocukluğum.
Ellerim parçalanıyor, dizginleri tutamıyor, savruluyorum,
Hafızam boz bulanık bir su, atlarımın içtiğidir!
Ey tabip, yok çare, dolunayın her öpüşünde kan ağlıyorum,
Yaşamak çok ağır geliyor, yetmişinde atların sırtladığıyım.
Şimdi papatya kokuları duyuyorum dışarıdan odama dolan…
Söyle tabip, dünyaya karşı duran kaç çocuk tanıdın?
Ellerim parçalanıyor, hafızam bıçağın keskin yüzü!
Çağırıyorum geri, atlarımı yaralayan ellili seneleri,
Ey tabip, gelen olmuyor hiç, sayıyorum bir bir gidenleri.
Merhemin yok bilirim, deva aradığımdan değildir,
Ellerimden kurtulan ömrümün dizginleridir!
II.
Çay suyu yerine çaydanlığa tuz ruhu koymak,
En son yaptığıydı alzheimer olan dedemin!
Takvim yaprakları eğiyor omurgamı,
Rükûda bin dokuz yüz elliler!
Sen avucumda sıcak bir gün ışığı,
İlk at arabamla şehre iniyoruz,
Sadece günâşık alıyoruz pazardan.
Sen beni nasıl sevdiğini çitliyorsun yola,
Ben seni özlediğimi fısıldıyorum rüzgâra!
Dizginler elimde, kabarıyor koltuklarım,
Bozkıra yarım asır sürecek aşkı kazıdığımı,
Her kırbaçta, her arşında anlıyor atlarım.
III.
Bırak fokurdasın çaydanlık,
Ben tuz ruhu denizine çevireceğim mutfağı ağlayarak!
Sana nergis almamam gerektiğini öğrendim.
Ah etme, biliyorum ellerim dokunmadı hiç yüreğine,
Ömür, bir bardak çay içimlik vakit kadar,
Sonunda yılların geçmeyeceğini öğrendim yarım kalarak.
Yani hatırlamayarak öleceğim menekşe gülüşlerini…
DİNLEMEK İÇİN RESİME TIKLAYIN...