"Yalan dünya" dediğimiz dünyada yalanın da en yalan olduğu bir devirdeyiz. Her şey algıdan ibaret. Her şey gördüğümüz kadar.
Hiçbir şeyin özüne yönelmiyoruz, kendi özümüze bile. Kendi özümüzü bile görmüyor, tanımıyor, anlamıyoruz.
Bir yer ne kadar parlak ve ışıltılıysa, bir şey ne kadar yalansa, bir kişi ne kadar popülerse onu seviyoruz.
Çalışmadan, yorulmadan, emek harcamadan, gönül vermeden kazanmak istiyoruz. "Cennetten bir köşede" sürmek istiyoruz hayatımızı. Gücümüz yetmiyor bazen kendi imkanlarımızla ilerlemeye. Bu yüzden sapıyoruz kısa yollara. Kısa yollar bazen bizi uçuruma görüyor, farkında değiliz.
Akıllı telefonlar, akıllı arabalar, akıllı evler çoğaldıkça biz de hırslanıyoruz. Konforlu hayat için kendimizi parçalıyoruz. Oysaki lüksün sınırı yok. En son model diye aldığımız her şey bakıyoruz ki birkaç ay sonra düşük model oluvermiş.
Hepimizin içinde her şeye müsait bir boyut, her şeyi yapabilecek kapasite varken inancı, örfü, fıtratı gereği iyi olmayı tercih edenlere hayran oluyorum. Ben hâlâ gösterişsiz, sade, kendi halinde insanların var olduğunu biliyor ve en çok onlara saygı duyuyorum, toplum algısında onların değeri yoksa da. Ben hâlâ alın terine inanıyorum, toplum algısında rol model olarak yeri yoksa da.
NASIR
Kundura boyacısının,
İnşaat ustasının,
Amelenin, hamalın,
Helâl parasıdır
Elindeki nasır.
Nöbet tutan erlerin,
Bebek tutan ebenin,
Doktorun, hemşirenin,
Uykusuz geceleridir
Ayağındaki nasır.
İrfan sahibi arifin,
İlme âşık âlimin,
Öğretmenin, şairin,
İlminin karşılığıdır
Dirseğindeki nasır.
Bence nasır helal kazanç demek. Bir de bazen düşünüyorum, acaba umudunu yitirdiği için gözü gönlü nasır tutanlar da bu gruba girer mi? Bence görünen nasırlar gibi görünmeyen nasırlar da helal kazanç sayılmalı, içte iz bıraktığına göre.
Selametle...