TEK BİR CÜMLE
Bir cümle takıldı dilime,
Sandım şiir kokuyor...
Nasıl yalnızlık,
Nasıl hüzün vardı içinde…
Karıştırınca sayfaları, iki damla gözyaşı, hüzünlü bir kalp, kurumuş âlâ gül...
Önce âlâ gülü kokladım öptüm, ‘sen’ diye.
Sonra bir iç geçirdim yerinden, göğüs kafesim kırıldı sandım…
Öyle nahoş bir gündü, dünleri tekrar yaşadım sensiz.
Sararmış sayfalar, bu anılar da olmasa şiiri nereden tanırdım, nasıl bilirdim?
Kırılmış kalemler, terkedilmiş şiirle
Birkaç damla gözyaşı düştü gamzelerinden.
Şiirler bu kadar eski olmasaydı
damlar mıydı gözlerimden gamzelerime?
Yine derinden bir iç geçirdim, senin yokluğundaki gibi…
Dün yine seni düşündüm, hani ellerin cebinde, göğe doğru bir ıslık gönderirsiniz ya.
Perdeyi araladım gözlerim doldu yine
Sokak sokak elleri cebinde dolaşan yirmi dokuz harf, nasıl garip nasıl üzgün birbirine muhtaç harfler, ayrılmış…
Rastgele yerleştirmişler, kimisi ‘hayat’ diyor, kimisi ‘ayrılık’…
Aşk ayrılığı gibi…
Her biri bir hanede yalnız tek başına
Toplanıp bir vuslat yapamadılar...
Tıpkı bizim gibi, seni düşündüm bir iç geçirdim, sandım göğüs kafesim kırıldı.
Kırık yılların tortusu gibi…
