MARKETTE BİR KEDİ
“İstanbul Kedileri” diye bir belgesel var.
İstanbul sokaklarında yaşayan kedilerle insanların diyaloğunu anlatıyor.
Sahiden İstanbul sokakları belgesel kıvamında görüntülerle dolu.
Arabaların üstü, kuytu köşeler, ağaç üstleri huzurlu oldukları her hallerinden belli kedilerle dolu.
İnsanımız kucak açmış bu canlılara.
Karda kışta, hiç olmadı bir minder bırakmış uygun yerlere.
Bir battaniye parçası.
Kedi evleri, mama kutuları, tertemiz su doldurulmuş suluklar görüyorum her gezmemde.
Bu sabah marketten ekmek alırken kızım kedi mamalarının yanında görmüş bu pisiyi.
“Anne gel burada ne var” diyince kedi göreceğimi düşünmemiştim doğrusu.
Marketin müdavimiymiş.
Mamaların önünde beklermiş.
Gelenler kıyamaz doyururmuş onu.
Yaş mamayı severmiş, ağzının tadını biliyormuş.
E tabii akıllı bıdıkmış.
İsmi yokmuş.
Sabah daha bir şey yememişmiş.
Pazar sabahımıza, neşe ve enerji verecekmiş meğer.
Bugün de mutluluk bir patinin yumuşacık dokunmasındaymış.
Bir canın başını okşamaktaymış.
Memnun olduk tatlı kedi.
Yine karşılaşırız umarım…
