HAYATIN YELİ
Yok anlayacak, yok şu hicranımı,
Ağırdan da ağır yaşam bedeli.
Sarmış dert yumağı dört bir yanımı,
Sürükler hep zora, hayatın yeli.
Egoist bir çağda yapayalnızız,
Yaşar görün sekte, tıpkı cansınız.
Sevmelerden yana çok insafsızız,
Ne bir yaren kaldı, ne de dost eli.
Gül dalından kopuk, bülbül yuvadan.
Beddua almışız sanki duadan.
Şaşırır olmuşuz, dümdüz ovadan,
Acı çalar oldu şu gönül teli.
Bağ bölümü sanki gönül hanemiz,
Muzdarip halinden en şahanemiz.
Doğrulamaz olduk bükük belimiz,
Çoğaldı şeytanlar kalmadı veli.
Döndük sanki, döndük ruhsuz topluma,
Düşünmez kafayı sokarız kuma.
Sevgiye set çekip diyorsak amma,
Yitirmişiz aklı, olmuşuz deli.
Kul Behçet der kendimize gelelim,
Bu gidişle bizim sonumuz elim.
Ağır söylemeye varmıyor dilim,
Dinsin artık, dinsin hayatın seli!
