GÜVEN
Tatil dönüşü beklenen misafirlerimizin geldiğini gördük. Çok heyacanlandık. Yavruları uzaktan seyre daldık. Sonra anne geldi. Onları bir güzel seyretti. Bir müddet öylece kaldı ve yavrularının yanında yer etti.
Balkonu yıkamam gerekiyordu. Usul usul yıkamaya çalıştım. Onları rahatsız etmemek için elimden geldiğince temkinli davranıyordum. Bir de ne göreyim! Anne kuş, benden hiç etkilenmiyor. Kılını dahi kıpırdatmıyor. Doğrusu çok şaşırdım. Ya bizlere çok alıştı, "bunlardan bize zarar gelmez" diye düşündü. Ya da anne yüreğiyle yavrularını yalnız bırakmadı. Onları korumaya aldı. "Ne olacaksa hepimize birlikte olsun" diye düşündü.
Hayretler içerisinde bir müddet izledim. Sonra çok yakınlarına gelerek, fotoğraflarını çektim. Hiç bir tepki görmedim yine. Bu duruma çok sevindim. Güven ne güzel bir şeydi...
Yavrular şu an ancak tüyleniyorlar. Ha, şunu da demeden geçemeyeceğim. Bazen anne bir yerlere gidiyor. O gitmeden başka bir kuş gelip yavruları bekliyor. O kuş da "Baba olsa gerek" diye düşünüyorum.
İşte bu güzel aileyi keyifle, belgesel izler gibi izliyoruz ailecek. Biliyorum; yavrular büyüyünce uçup gidecekler. Biz onları çok özleyeceğiz ama onlardan çok şeyler öğrendik desem abartmış olmam.
