ÜMİT VAR MI?
Gönlümün bucağında
çorak toprak gibiyim.
Sürülüyor bedenim.
Gökten yağmur yağar mı?
Çöl ırmağa doyar mı?
Söyle ümit var mı?
Rengim solmuş, kurumuş.
Nurumu bulut yutmuş.
Siyah noktada aydınlık gizliymiş.
Söyle ümit var mı?
Sabırda lamba var mı?
Sahi güneş doğar mı?
Ömrün tarağıyla öğrendim takvamı.
Ümit arsızı olmuşum.
Gölgelerine bile razıyım suretinin.
Duvarda resmin var mı?
Gözüm ona doyar mı?
Özümden ayrıyım bak.
Can bedene sığar mı?
Öyle derinlerdeyim ki
kızıl gerdandı ruhumun kanadı?
Kimin için kor ateşteyim?
Tut yangınlarımdan, tut!
Elinde maşa var mı?
Yaralarım
seni de mahkum eder.
Deşele,
yağmalanmakta
ateşimin kıvılcımları.
Közlerimde
bembeyaz bulutları.
Bak ardından gelen ömür arşivime.
Kıblem yar mı?
Yaşadığımı gören var mı?
İspatlar mı?
Sahi
aranmaz akşamların
sessize alınmış telefonunda
öznem var mı ?
Sicil tam mı?
Hüküm var mı?
Söyle hadi;
selam var mı?
Kelam var mı?
Böyle bitmesini hiç haketmedim.
Söyle ümit var mı?
Uzatılacak her ipe
uzanır kollarım.
İsterse tur dağında olsun yolların.
Ben mucizelere inanırım.
Nerede o asa,
nerede yarılan denizler?
Kim düşürdü kuyuya Yusuf'u?
Güzelliğini kıskananlar mı?
İmanım
ne olmazları oldurdu.
Yer yarıldı,
yeniden kuruldu.
Kim sancağı dikti
Zafer kalesine?
İnanan mı?
Şimdi tekrar soruyorum
kalbimin sultanı:
"Umut arsızıyım"
diyorum sana.
Söyle ümit var mı?
Kim tüketti
Ab-ı hayatın iksirini?
İkimiz de bu dünyaya sığamadık.
Aşk uğruna feda edildiğimi düşünen biri değilim aslında.
Ben de yazamam
"Seni çok seviyorum" diye.
Aşkım, utangaç sevgilim.
Gönül kilidim
çilingirine muhtaç.
Söyle ümit var mı?
Aşkta gurur var mı?
Haa sahi unuttum
son cümlemizi.
Sonsuz saadet var mı?
Sonsuz saadet, var mı?
