SARAR KOLLARINA
Bana o şiirleri yazdıran
O bana bakan gece karası gözlerin
Mısralarıma hece oluyor bakışların
Bana ilham veren sözlerin
Gece karası gözlerin hiç üzülmesin
Dağılmasın kömür karası saçların
Kolların hep sevenleri sarsın
Dilin hep sevdiğini ansın
Senin yüzün hep gülsün
Yüzündeki güller hiç solmasın
Sen değil çiçekler solsun
Kederler senden uzaklara gitsin
Gül bahçesinde gezerken seninle
Hayal kurarken gelecek günlere
Gitmişken gelinliği üstüne
Birden karabulutlar çöktü üstümüze
Bir karaçalı girdi aramıza
İnşallah bizden önce girer kara toprağa
Ben de el atarım o zaman tabutuna
Girmeseydi Karaçalı gibi aramıza
Kaderin gülmediyse sana
Geç karşısına sen gül ona
Utanır belki güler sana
Kader belki sarar kollarına
Gecenin karanlığı gibi
Karartma benim de içimi
Biliyorsun seviyorum seni
Zalim ayrılık kıskandı ikimizi
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz
Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran.
Editör: Betül Eren
