RUHUNU ARAYAN ADAM
Sana bir masaldan bir bölüm anlatacağım. Kimilerine göre aslında masal değil, gerçek!
Ruhunu arayan bir adam varmış. Ovaları geçmiş, dağları aşmış. Denizlere akmış ırmaklarla beraber! Onu bir kez gören bir daha hiç göremezmiş. Derdine dert eklemiş adam.
Varsa yansıma yoksa yansıma! Akseden her şeye müptela imiş. Ruhunu görmek ancak böyle mümkün olabilirmiş. Sadece görmek değilmiş amacı! Görünenin ardına uzanmak, yolculuğu bitimsiz kılmakmış. Bir gün bir ayna ustasıyla karşılaşmış. Kaderinde ayna ustasının yanında çırak olmak varmış. Kaldığı odasını aynalarla donatmış. Ruhunu görmek ancak böyle mümkün olabilirmiş. Aynaların sırlanmasıyla çokça zaman geçmiş. Bir gün, orada son günü olsun diye ustasına yalvarmış.
Ayna ustası bunun için kendisine bir sır vermiş. Etrafındaki tüm akislerin kesiştiği yerde ruhunu bulacakmış. O gün ruhuna kavuşacağına çok inanmış. Uyku girmez gözleri daha fazla dayanamamış, yorgunluğuna yenilmiş.
Uyandığında tüm aynaların sırlarının eridiğini görmüş. Odası kocaman cam bir fanusa dönüşmüş. Ne usta varmış ortada, ne de ruhunu arayan bir kalfa.
