MAZİDEKİ AŞK
Kronik bir hal almışsın da farkında değilim olan bitenin.
Tam da bittiği yerden yeniden başladı yangınlar.
Tenimde hissettiğim senli bir rüzgâr esintisinde.
Büyüttüğüm bu sevda gökte bir yıldızla eş.
Dudaklarıma değen sevgi moleküllerinden senli cümleler karışıyor boşluğa.
Her cisim boşlukta yer bulurken kendine, sensizlikle tamamlıyor ömrüm kendini.
Şarabi renklere bürünmüş bir serapsın artık dokunamadığım.
Ama ben, hissetmenin mutluluğunu taşıyorum özümde ve sen bunu anlayamazsın ki.
Üç boyutlu bir dünyanın içinde, kendi kısır çekişmelerinde yok olmaya mahkumsun.
Oysa ben, bir dünya ötesi yerdeyim ve dördüncü boyuttan bakıyorum sana ve tüm dünyaya.
Artık gelmeni de beklemiyorum ki!
Ben böyle iyiyim, iyiyim.
Her şey yaşandı ve bitti.
Gözlerimde buz tutan damlalardan izler var ya,
Bu izleri sadece aşk ile bakan gözler görebilir.
Aşkın erdemli duruşu abidevi bir hal aldı benliğimde.
Aşkın huzuruna alnım ak çıkıyorum ya!
Bu benim için büyük bir övünç kaynağı.
Her yaşanan kendi özelinde yer bulurken bu alemde, seni sevmek takılı kaldı boğazımda, bir de yanık bir coşku, dövünüp övündüğüm sinemde.
