HESAPSIZ SEVGİ
Deşmekte,
dağıtmakta,
benzetmekte
ustasın ama;
düzelmeye çalışmak için yok gayretin.
Sevmeye de
acelen yok, kıyaslamakta kılıç gibi keskin.
Köpürtmesini iyi bilirsin
ürkmekte denizlerim.
Yapamamakta,
cesaret edememekte, sakınmakta haksız mıyım?
Haklı bu korkaklık...
Saygı duymak,
neye ve kime?
Ömrümü vermek
zorundaymışım gibi,
terkin nimet benim için, uzaklığın ganimet.
İbretin hikmet.
Manasını anlayan için,
selamet diyor dünyalığına.
İyiden kaçıcıymışım,
kötüye koşucu.
Doğru mu diyorlar
söyle be nefsim?
Metruk bina mı ruhun?
Hiçbir şey durulması gereken yerde değil.
Cam kırığı mı gönlüm?
Onarmayı bırak,düzelteceğine
üşüyüp kaçıyor mu rüzgarı seven?
Bazen bilmek istiyorum senin gözünle
aklından geçeni.
Daha etkin,
daha yetkin,
daha duygulu,
bazen mağrur,
bazen heybetli.
Her şeyi hükmeden bir edayla;
yorumlamayada girmem,
tanık olmak istemem.
Tapınması
istenen eli.
Hangi öngörüye
sahip bu dökülme süreci?
Ey eyvahı zulüm,
kime bu hükümdarlık?
Eşiğindeyim son salkım tanesinin.
Tanı koyma ölçütüm
göz kamaştırır lakin;
fermanın hançer, naraların küfür.
Bu gövdeki
hangi dalından kırarsan,
kanat çırpar serçem.
Bir kuşun ağrısıdır özgürlük.
Sen bir eksen eğrisisin
ve ben bunu hazmedemem.
