HASRET SOKAĞI
Bizim mahallenin adı Hasret Sokağı.
Hasret kokuyordu her bir köşesi.
Her bir evde bir kırık kalp yaşar.
İnsan sevildiğini unutunca
Her yanı hasret kokusu sarar.
Bizim mahallede her gece
Yanmaz evlerin ışıkları.
Sokaktaki bir loş lamba gibi
Umutları da kör.
Gece acısı bir başka olur
Bizim Hasret Sokağı’nda.
Kapıların önünde oturup beklerler
Olur ya karanlıktan bir umut gelir
Kalplerine bir serinlik getirir.
Sabah doğacak olan güneşle
Elleri değil gönülleri boş
Bir güne daha başlamak.
Bugün de dün gibi
Yarın da bugün gibi olacak.
Arada mutluluk uğruyordu bizim Hasret Sokağı’na
Kimine gülüp geçiyor
Kimini kırıp geçiyor.
Bakmayın güldüklerine
Hasret çekerler en derinlerinde.
Sonra bir şey oldu zaman durdu
Gidenler bir daha geri dönmüyordu.
Göz açıp kapayıncaya kadar
Hızlı geçip giden şu avare dünya.
Günleri çalıp dururken ömürden
Biraz daha kalalım nefesimizle baş başa.
Burası Hasret Sokağı.
Herkesin ortak yanı
Aynı dert aynı acı.
