GECE
Gece kuşanmış karasını,
Vuruyor yüzüme esamesini.
Kasım da bitti bitecek,
Yazılan tüm şiirler üşüyor kalemde.
Küçük bir anektod aklıma takılan,
Kırgınım işte yine
Duyuyorum kalbimin kırık sesini,
Kırmak istiyor hapsolduğu
Göğüs kafesini.
Gülümser insan bazen
Aptalca hallerine.
Bir imdat çığlığı belirir avazında,
Bir el arar tutunmak için
Duygu denizinin ortasında.
O çığlık ki hiç duyulmaz,
Örter kendini duygu denizinin limanında.
Üşür yalnızlığına,
Denizlere karışır gözünde damlalar,
Her şey buruktur o an tuz tadında.
Gıpta eder hep bakar mutluluğa,
Gülümseyen yüzlere,
Gözün çiceğinde bulmak ister mutluluğu,
Ardından karışır yeniden hüzün dolu gizlere.
Canına doygun olur bazen de
Başaramamanın hayal kırıklığında.
Tırmanır duygular dağın doruğuna,
Oradan uçmak ister kuş misali,
Hatırlar kanatları olmadığını.
Yaşamak gerek der sonra da
Bakar ardına,
O an anlar sevdiklerine doyamadığını.
İnsan en çok kalbinden vurulur.
Güvendiği dağlara kar yağacağını
Hesap etmeden, emeğinde yorulur.
Bazen de sever insan,
Haketmeyeni hem de
Öyle bir ihanet oku saplanır ki kalbine,
Susar dil, pusar kelimeler.
Lâl olmuştur tüm dünya,
Boğazında düğümlenir ihanetler.
Sarar öfkeyi boynuna,
Acıyı koyar koynuna,
Gelmiştir sevilenin oyununa.
Hatalar katmer katmerdir yüzünde.
Bakar şaşkın gözlerle,
Sevgi çayırında besleyip büyüttüğü
Yoz sürülerin ihanet oyununa.
Yine doluyum içinde be gece!
Hayat denilen şey bir bilmece.
Sana sığınıp da kıspete vurup,
Teslim olduğum her an da
Hep bir pişmanlık, aldanış bu canda.
Editör: Suna Türkmen Güngör
