DÜŞ YAKALAYICI - DÜŞ KAPANI
Pandemi süresince, kısıtlı zamanda kurduğumuz düşlerimizi hep yakaladılar.
Ne vakit bırakırlar kimse bilmez.
Belki yakındır, belki uzak...
Niyete bağlı.
Umudumuzu yitirmeyelim, elbet bugünler de geçecek.
Bu süreyi belki muhasebe ederek, belki yeni düşler kurarak geçirebilirsiniz.
Herkes sanki aynı dilden konuşur gibi...
"eskiden her şey ne kadar normaldi", deyip duruyor...
Gerçekten normal mıydı?
Yoksa, herkes birbirinin düşlerini mi yakalamaya çalışıyordu.
Hiç düşündünüz mü?
Ne çok şey, ne çok boş şeye takmışız meğer.
Boş ver deselerde boşveremediğimiz ne çok şey almış değerli zamanımızı.
Farkettiniz mi?
Saatın yelkovanı ve akrebi birbirini kovalayışını bile farketmemişiz.
Zamanın değerli, kıymetini bil diyenlere inat biz olmayacak hayaller ve düşlerle doldurmuşuz umut torbamızı.
Umut torbamız yükte hafif olduğu için elimizde tutamadık uçtu gitti.
Tıpkı düşlerimiz gibi.
İnsanlar asla düşlerinden bahsetmez hep şikayetlerinden bahseder.
Zaten kimse de şikayetleri yakalamak istemez.
Tek istedikleri başkalarının düşleri.
Ne çok uğraşıyoruz başkalarının hayatıyla.
Kolayını bulsak o hayatları biz yaşayacağız o dereceye geldik.
Kendimiz için yapabileceğimiz daha iyi şeyler var olmasına var ama biz hep başkalarıyla meşgül olup kendimizi unutuyoruz.
Keşke kendimizle meşgül olup kendimizin kurduğu düşleri gerçek kılsak. Güzel olurdu, çok güzel olurdu, herkes, her şey tüm Dünya!!!
Sahi ne istiyorduk biz?
Cevap:
Her daim bir umut vardır
