DEPREM KADAR BİNALAR ÖLDÜRDÜ...!
Hayat herşeye rağmen devam eder derler
Herkes sabaha uyanmalı
Kimi hayallerinin peşinden koşmak için kimi evine çocuklarına yarına umut olmak içindi..
Gecenin derin uykusuydu bizi saran ..
Bir ses geldi hazır mısınız dedi ben Azrail! Uzun bir yolculuk var benimle gelin dedi
Kimsede ses yok kiminin umudu yarım kaldı kiminin yarını hayalleri ..
Göçük altında çığlık çığlığa..
Kıyametin bir başka adıydı bu..
Hava soğuk yüreklere korku ve soğuk iliklerine kadar işlemişti..
Kimse yok mu Allah aşkına bir ses bir el verin ..
Benim ömrüm değil büyütecek evlatlarımın hayalleri vardı..
Ben anneyim ben babayım onları nasıl bırakırım yanlız tek başlarına duyun sesimizi ..
Biliyorum umudum bitti uzun yolculuk başladı evlatlarıma deyin ki, sizi hep sevdi mecbur gitti kader desem anlamazlar, henüz çok küçükler..
Daha anne sütü alıyordu yavrum benim gibi kim düşünür ya üşürse ya açlıktan bakımsızlıktan ölürse benim yavrum ..
Siz anlatın beni suçlamasın ben depremde değil yanlış planın kurbanı olduk deprem deyin anlamaz ama acısını dindirin yavrularımın ..
Bunca para hırsı yuvaları yerle bir etti ..
Deprem yaşam kadar mutlak ama bu evleri yapanlardan hakkımızı alırız mahşerde bunu unutmasınlar ..
Ardımızda ağlayan yavrularımızın hakkı haramdır bize onlar yaşamı haram ettiler ..
