CEMRE
Cemrenin dünyaya düştüğü gibi sen de benim
aklıma, kalbime, hayallerime düştün.
Bendeki havama, suyuma, toprağıma değdin.
Dünyama hoş gelişinle, hayallerimi ısıttın.
Ben unutmak üzereyken gülmeyi, sevmeyi, yaşamayı,
Ne de güzel düştün kalbime cemre misali, beni kendime hatırlattın.
Ben, ben olmayı özlemişken Yağmurun altında ıslanmayı, çocuklar gibi sevinmeyi
Ne de güzel düştün çocukluğuma cemre misali, beni kendime hatırlattın.
Kendi dünyamda, kendi yalnızlığımla boğuşurken
Ne de güzel düştün sevginle, bir cemre misali, beni kendime hatırlattın.
Omuzlarımın üstündeki yüklerin altında ezilirken
Ne de güzel düştün yorgunluğuma cemre misali, nefes alabilmeyi, kendime hatırlattın.
Uzun, soğuk ve karanlık kış aylarının bitmeyeceğini sandığım anda
Ne de güzel düştün ilkbaharda cemre misali, papatyaların açmasıyla, beni kendime hatırlattın.
