ÇANAKKALE TÜRKÜSÜ’NÜ MAKAMINCA SÖYLE
Bir millet anlatayım çocuğum
Sen masal sanıp dinle!
Yedi başlı ejderhanın pençesinde
Şahadet göklerdeydi, gazilik yerde.
Kan gövdeyi götürürken; kahramanca, özveriyle
Sen Çanakkale Türküsü’nü makamınca söyle...
İçim acıyor çocuğum
Şu kopan fırtınanın Şanlı zaferinde!
Çarıklı ayakları bir yerde, gövde başka yerde
Kınalı kuzular dönmemek üzere siperlerde.
İmanıyla, inancıyla savaşırlarken var gücüyle
Sen Çanakkale Türküsü’nü makamınca söyle...
Yüreğim şehitliktir çocuğum
Ortalık tozdan, dumandan, kandan seçilmez
Kızıl sular köpürdü, artık bu yoldan dönülmez.
Nasıl bir kudret ki! patladı yanardağ söndürülemez…
Acılarla yoğrulmuş, mutluluğunun sesiyle
Sen Çanakkale Türküsü’nü makamınca söyle...
Farkında mısın? Efsane yazılıyor çocuğum!
Canlanmış ruhları ile özgürlük çağlıyor, yattıkları yerden
Baharları müjdelediler son nefeslerini verirken
Dualarım, minnetim, onlara; cennetten selamları gelirken.
‘’Çanakkale Geçilmez!” diye haykırdığım sesimle
Sen Çanakkale Türküsü’nü makamınca söyle…
Ruhlarınız şad olsun. Saygı, rahmet ve minnetle...
