BİR KİTAP: BUTİMAR / SİNEM SÖNMEZ ARSLAN
70'li yılların siyasi atışmalarıyla başlayan üniversitede bir kavganın ortasında kalmış genç kız Hicran'ın hikâyesi ve siyasi olaylara karışmış içinden bir türlü çıkamayan çıkmak istemeyen Yusuf'un hikâyesi.
Bu hikâyede her ne kadar Hicran'a kızsam da ailesine yaşattıkları için, bir yandan da aşk bu sonuçta dedim ve bir taraftan da acıdım onca yaşadıklarına rağmen Hicran'ın. Yusuf'a gelecek olursak en başında kızdım Hicran'a yaşattıklarına fakat sonra da Hicran'a sahiplenmesiyle bir nebze de olsa sevdim duruşunu.
Burada bir diğer üzüldüğüm kız ise Hicran'ın arkadaşı Elif çünkü Hicran'ın yaşadığı aşk acısını Elif'in de yaşaması da ayrıca üzdü okurken.
ALINTILAR
"İnsan en çok susarak yalan söyleyendir."
"Belki de en son imreneceğin insanımdır ben. Çok gülen insanın derdi yoktur diye düşünme, senin dert saydığından daha büyüktür onun derdi belki de."
Koşulsuz nefret denilen gerçek vardı bu dünyada ve asla iyilik tek başına hüküm süremeyecekti. İyiliğin katilleri etrafı kuşatmayı başarıyorlardı ne yazık ki.
"Eğer bir gün inandığım doğruyu savunmak istersem çok şükür ki elim kalem tutuyor. Aklımı canlılara zarar verecek kadar yitirmedim."
"Her günümüz diğerinin aynısı olsa, hayatımızda zorluklar olmasa, yaşamın ne anlamı olur ki! Bazı anlarda tökezleyeceğiz ki diğer vakitlerin kıymetini bilelim."
