ŞİİRCE / BEKLEME ANAM
Bu gece beni beklemeyin anam.
Oyun bahçesindeki
çocuklarla firar etti yüreğim.
Bir kaşık eksik koy sofraya.
Tabağıma dokunma
Doyacak çok bebe var daha.
Bu gece beni sorma kimseden
İs kokuyor bıraktığım izler
Yangınlar inmiş parçalanmış yüreğime
Çatal dillerin zehiriyle de gelseydi ölüm,
Kızılcık şerbeti tadında
seve seve içmez miydim?
Adım silinmiş yazgılardan.
Kendimi soruyorum eskici tezgahlarında
Üşüyorum ağustos harında.
Umuda mayalanmış resimler
Soluk renkleriyle düşüyor avuçlarıma.
Oğlumun bakışları aralıyor kara perdemi.
Utanarak saklıyorum
sıcaklığına bulanmış ellerimi.
Gölgeler yürüyor üzerime can alıcı.
Kaçmak istiyorum uykusuz karabasanlardan.
Koşmak istiyorum .
Olmuyor,
Tökezleniyorum,
eziliyorum sise teslim olmuş gözlerinde.
Artık yorma kendini ağıtlarla
Ana yüreğidir bilirim.
Bırak boş kalsın bu gece
başımı koyduğum dizlerin.
Ve bu gece ,
kapat hiç kilit tutmayan kapını
Ayaza düşmesin ağlamaklı gözlerin.
Bu gece beni bekleme anam.
Hatırla,
Umuda bezenmiş tohumlarımızla,
Dört yapraklı yoncalar ekmiştik birlikte
gün doğumlarına
Yokluğumda,
Gelmeyen yağmurları bekleme..
Al oğlumu yanına
Birlikte muson olun kısır topraklara.
