BAKMA BANA ÖYLE
Ah be çocuk! Bakma bana açıp gözlerini,
Şaşkın şaşkın, alabildiğine masum bakışlarını,
Dikme gözlerimin içine içine…
Sana nasıl anlatırım çıfıt çarşısı dünyayı,
Nasıl anlatırım ananın yüzünü örtmüş kanı.
Saplama yüreğime kocaman şaşkın bakışlarını,
Küçücük başında kocaman sabırsız sorularını,
Nasıl cevaplarım…
ben bulamadım ki cevaplarını.
Neden insanlar paylaşamazlar dünyayı…
Ben anlamadım ki aç gözlülüklerinin sebebini,
Neden barış varken, yoktan hır çıkardıklarını,
Savaşlarla neden dünyayı kana buladıklarını…
Anlatamam ki sana kör, kara vicdanlarının sebebini…
Seni yetim, seni öksüz, seni kimsesiz, aç bırakanları…
Neden seni yalnız, sokaklara bıraktıklarını,
Anlatamam ki…
Anlatayım da hangi birini…
Saymakla bitmez ki…
Hem anlatsam, anlamazlar ki…
Suçlu var, suçlu çok bilirim her birini…
Bilirim, bilirim de ah, anlatamam ki..!
Öyle küçük, öyle günahsız, öyle masumsun ki…
Ah be çocuk!
Dayanamıyorum gözlerine bakmaya,
Utanıyorum görmemek için kaçmaya…
Çek yüzümden kocaman sorgu dolu bakışlarını…
Ben dayanamazken görmeye,
Sen bilmem nasıl öğreneceksin, yaşayıp direnmeyi…
