AYRILIK SAATİ GELİNCE
Ayrılık saati gelince
Sustu gözlerinde güvercin gülüşleri
Sahilde el ele yürüdüler
Issız bir yalnızlık içindeydiler.
Ayrılık saati gelince
Bir çay bahçesine gölgelendiler
Tavşan kanı çay yudumladılar
Birer ayrılık cigarası dumanladılar.
Ne de çok hanımelleri, menekşeler
Kan kırmızısıydı sevdalı güller
Umuda kar yağmış, yarımdı sevinçler
Ayrılık gülleriyle hüzünlendiler.
Bir bahar sabahında kuşlar
Kaynaşır durur maviliklerde
Eğriler çizerek salkım bulutlara
Garip bir telaş içindeydiler.
Ayrılık saati gelince
Bir gemi yanaştı rıhtıma
Gidecekti sevgili başka iklimlere
Tarifsiz bir acı içindeydiler.
Ateş düştü adamın yüreğine
Yağmurlandı, çiylendi kirpiklerine
Engel olamadı gözden akan yaşlara
Şimdi kuşlarla iç içeydiler.
Ayrılık saati gelince
El etti sevgili oyalı mendiliyle
Çekip gitti ak gemisiyle
Bulut ve adam sessizlik içindeydiler.
Bahar ağaçlarına düştü keder
Ayrılık oldu gönül neyler
Yazanlar böyle yazmış
Ağaçlar ve adam yas içindeydiler.
