AYRILIK
Dediklerine göre ayrılık türküsünde
Kader olmayan hiçbir şey yokmuş
Şakaklarımdan süzülen yolculuk
İçimde bastırılamayan dürtü tozmuş
Katıla katıla ağlayarak
Avuçlarımı göğe doğru açarak yalvarsam da
Ödediğim bedel asla hesabı kapatmıyor
Dünyada beni affedecek yegâne kişi gömülü şuramda
Gaipten görünmez kılan sesler başımda
Tozpembe dünyasını cehenneme çevirdiğim
Mezarımı kazıp ahireti boylasam da
Gıkım çıkmaz ben seni sevmenin ceremesini öderim
Hayatı boyunca ilk kez mi can aldı
Babamın başını okşadığı o çocuk
Kendi kaderimi görür gibi oluyorum
Elimi sancıyan yarama bastırdığımda az buçuk
Solundaki yetimhaneden çıkıp sokaklara düştüm
O bilindik hikâyede kader ağlarını böyle örmüş
Kaybedecek vakit yok vurun beni vurun
Benim yerime o yaşasın o resimdeki gülüş
Yoruldum uzaklara cansız bakmaktan
Duyduğum ayrılık ıstırabı kıvrım kıvrım inletiyor
Zihnimde bir ihanet kıvılcımı daha çaktı
Her şey susuyor da bir o susmuyor
