AYRILIK DÜŞTÜ
Güneş yüklüydü bulutlar
Yürüdüm yalnızlık yollarından
Elemli gözyaşları bırakarak
Taze çiçek açmış selvilere.
Kaç yüreğim, kaç kimsesizliğe
Acılı, hüzünlü, dokunaklı
Bir ayrılık türküsü gelir dilime
Yitirmişim gümüş gülüşleri
Nereye gideceğini bilmeyen
Yönsüz, şaşkın kuşlar yabancılığı
Yürürdüm yüreğimin götürdüğü yere.
Günün soldurduğu kederli
Bir zambak eriyor avuçlarımda
Yarım kalmış tutkular
Gönül can kırığı
Sevda kalmış bir masalda.
Yol boylarında serpilmiş
Yeşile açmış üç ulu çınar
Sevdalı başında tüllenir bulutlar
Yanında dertli bir pınar
Gece gündüz demeden akar
Aşikar eylesem gizli dertlerimi
Anlar mı halimden pınar.
Yol yol usumda çileli bir sevda
Ayrılıklar, hasretler girdi araya
Günün kirlettiği mavi düşler
Kararır gider.
Tarla kuşları ekinlere iner
Çağla gözleri, kızıl saçlarıyla
Ihlamur kokulu sevgili aklıma düşer
Köz ateşlerde yanardı yüreğim
Gözyaşları bırakarak dikenler üstüne
Yürürdüm kucaklaşan ağaçlar arasından.
Işıklı sular akardı derelerden
Öpücüğü düşerdi renkli kelebeklerin
Taze çiçekler üstüne
Kuşlar eğriler çizerken güneşli bulutlara.
Çiğ damlaları donmuş kirpiklerime
Ağlardım sevdama yürek acısıyla
Hasretler girdi araya
Ak bir güvercindi, uçtu gitti mutluluk
Avuntu yok, gönül kırgın, beklenti yok
Ayrılık düştü alın yazıma.
