O önderimiz ki, dünya üzerine gelmiş geçmiş en yüce insandır. Yeryüzü de onun gelişi için yaratılmıştır gökyüzü de… Tüm nebatat ve tüm meyveler onun aşkı ile tutuşur. Taşlar arasında yakut ne ise insanlar arasında da o odur. Güller, bitkiler arasında nasıl en güzeli ise insanlar arasında da o en güzelidir. Bir emri ile ağaçlar kökünden sökülüp yürümeye başladı. Bir hareketi ile sular fışkırdı parmaklarından. Ay bile onun nuru karşısında dayanamayıp ikiye bölündü evren üzerinde ondan nurlusu yoktu çünkü. Gökyüzü onun gelişini kutladı, yeryüzü onun gelişi ile rahmete kavuştu. Onun duası ile bulutlar dört bir yandan toplanıp bir araya geldi. Bitkiler, insanlar ve hayvanlar suya kavuştu.
Taşlar onun gelişi ile erimeye başladı, alçılar dökülüp kurumaya başladı onun asaleti karşısında hiçbir şey duramazdı.
O önderimiz ki, sadece nesli için değil, ondan sonra gelenler için de dua etti, sadece neslini değil ondan sonra gelenleri de sevdi. O ki, bizleri kurtuluşa götürdü. O önderimiz ki, o olmasaydı biz de olmazdık. Gezegenler de onun hatırına yaratıldı felekler de. O ki, hem Arap’ın hem de acemin efendisidir. Hem şehirlerin hem çöllerin hükümdarıdır. Hem kalplerin hem gönüllerin sultanıdır.
O ki, hem nefesi hem vücudu cennet kokardı. Adalet bile ona hayran kalıp özenir zira o insanların en adaletlisidir. O önderimiz o kadar merhametlidir ki merhamet dahi onun merhameti karşısında kendini zalim sayar. O, o kadar güzeldir ki, güzellik bile onun karşısında kendini çirkin sayar. O, o kadar Ariftir ki, Ariflik bile onun karşısında kendini cahil sayar. Onun her sözü değişmez hükümdür, onun her kelamı içi altın dolu, gümüş kaplı bir sandıktır. Onun bir bakışı ruha ilaçtır, ona atılan her adım derman, ondan bahseden her kelam şifadır. Onun her sözü yasa, her kelamı hukuk, her hareketi kanundur. O hevası ile arzusu ile konuşmaz onun her kelamı Allah tarafından bildirilmiştir.
O ki, bizim ezeli ve ebedi olan tek önderimizdir. O ki, bizim dünya üzerindeki tek rehberimizdir. O ki, hepimizin atasıdır. O ki, hepimizin sultanıdır. Tüm canlar, tüm varlıklar ona feda eder kendini. Tüm dokular, tüm organlar âşıktır ona tüm hücreler tüm organizmalar onu düşünür her an.
Geceler ve gündüzler hep onu arar. Günler ve haftalar onun özlemi içinde yaşar. Mevsimler, yıllar hep onun yolunu gözler. Zaman onun yokluğunda var olmaktan mutsuz olduğu için hızlı hızlı akar. Saatler o yokken yavan bir şekilde geçer. O ki, hem canlıya hem cansıza, hem insana hem cine, hem bitkiye hem meyveye, hem dünyaya hem de diğer gezegenlere… Nihayeti ile tüm âlemlere rahmet olarak yaratıldı. O ki, bizlere Allah’a kulluğu öğretti. Sevgisi ile gönüllere taht kurdu. En çok da onu görmeden sevenleri sevdi. Sırat ’ta bekleyip onları abdest azalarından tanıdı. Heyecanla karşıladı, kendisini görmeden sevenleri…
Ondan başka rehber yoktur. Ondan başka önder yoktur. Onun açtığı yol bizim için yoldur. Üzerinde bıraktığı izler takip edeceğimiz rotadır.
O önderimiz ki, onun kadar Allah’a sevgili başka hiçbir varlık yoktur. Harp esnasında bir damla kanı yere düşecekken, Cenab-ı Allah hemen Cebrail as’ ı gönderdi. Cebrail as daha kan havada iken yakaladı. O kan o topraklara düşseydi Allah bu zulüm sebebi ile bu küre-i arzı helak edecekti. O önderimiz ki, en sevgili olandır.
En sevgili, Ey sevgili…