Cepheden cepheye koşmaktan yorulmamış...
Köylerde er kalmayınca, 'ERSİZLER KÖYÜ' adını almış ama bundan hiç hayıflanmamış...
Çoluk çocuk vatan toprakları için, İslam için, tek dişi kalmış canavarı soğuk sulara gömmek için...
Gemilere, 'yüz kişi lazım cepheye' diye emir verilmesine rağmen...
Her limanda kaçak olarak her gemiye üç yüz, dört yüz vatan evladı doluşmuş...
Komutan bu kaçak yolcuları görünce...
'Biz yüz kişi" dedik. "Size vermeye ne silah var, ne çarık ne de aş" diye söyleyince...
"Biiiiiiiz aç dururuz(!).. Silaha ihtiyacımız yok, silahsız da savaşırız... Amaaaaa... Bizim başka vatanımız yok!.. Vatan olmadıktan sonra olmaz olsun o silah, olmaz olsun o lokma, olmaz olsun o çarık" diye haykırmış..."
Mevzilerde silahsız bekleyip, toprağa her şehit düştüğünde koşup, o şehidin silahıyla savaşmış bir neslin evlatlarıyız, torunlarıyız.
Rahmetli dedem Hasan Çavuş ve kardeşiyle, Çanakkale'de toprağa düşmüş tüm şehitlerimize rahmet dilerken...
Çanakkale'de er meydanında gömdüğümüz Anzakların bir yavrusu henüz acısı geçmemiş şamarın etkisiyle...
Bir kaç yıl önce er meydanında dedelerinin yapamadığı işgal girişimini...
Ezildikleri, Çanakkale Boğazı'nın serin sularına gömüldükleri vatan topraklarından uzaklarda cami basıp...
Silahsız, ihtiyar, genç, kadınlara silah sıkıp, şehit eden ve bize mesaj yollayan torunlarına ve diğerlerine de şu mesajı veriyoruz...
"Boşa uğraşmayın!..
Boşa çırpınmayın! 108 yıl önce sizi gömenlerin torunlarıyız biz...
Dilerseniz buyurun, misafir edelim. Dedeleriniz gibi sizi de boğazın serin sularına gönderelim." diyen erleriz biz çok şükür...
YAZIYI SESLİ DİNLEMEK İÇİN GÖRSELE TIKLAYIN