Ölümden Korktuğum Doğrudur

I.

Basit bir cebir hesabı değildir yaşamak

Asıl olandır anlam dünyasının kapısını aralamak

II.

Doğrusu çözemedim ben hayatı

Mesela iyilik iyiliği çağırmadı

Kötülüğü hiç düşünemedim, ölmüş annemi görürdüm yoksa

Gündüz düşlerimin tam ortasında al yaşmağıyla

Oysa renk körü biri nasıl alır cennet güllerinin kokusunu

Biliyorum zemheriden bu yanadır yarım kalmışlığım

Suya düşmeden düştü cemre toprağıma

Hızla akan vakitlerin anlamı, anlamsızlığa mı işaret

Oysa bahçemde duruyor kurumuş tek bir ceviz ağacı

Komşudan gelen çocuk gülücükleriyle ölen bir ağaç bu

III.

Yalnız, yapayalnız kaşıkladığım lapaya dönüşmüş bu aş ile

Akşamlıyorum her akşam gibi, ey arkadaş

Yaş almak olsun yaşlanmanın adı, ne fark eder

Gözümde yaş ile bekletmemeliyim beni mutlak bekleyeni

Bak duruyor orada belli belirsiz işaretlenmiş, isimsiz bir taş

IV.

Rüya içinde rüyadır, dağlar ve ovalar üzerinde uçtuğum

Uyanmaktır seherde, uyanmaktır göğün yere armağanı vakitte

Avuçlarım yıkanır, ufkuma dolacak olanı bekler sarhoş ruhum

Göğüs kafesimdeki kuş dışarı çıkmak için çırpınıp durur

Düğün gecesidir Rumi için belki, belki vuslat hayat sancısını unutturur

Emin olamamakla beraber, ölümden korktuğum doğrudur