Gökyüzüme mıhladığım kelimeler düşüyor şimdi önüme
Afişlerden sızıyor kan rengi gençliğimin savurganlığı
Beni alıyor içine öleyazdığım krizlerin buhranı
Ses yok, avutan yok, kimsem yok
Kim çağırabilir İsrafil’i, üflesin diye üzerimdeki toprağa
Bir kemanın telleri kopuyor düşümde, babam diriliyor mesela
Mavinin, haki yeşil ile savaşı bu, parçalı bulutlu uykularım
Susamak yaklaşıyor kıyılarıma, yüzme bilmediğimi biliyor şeytan
Gökyüzünden kan renginde karlar düşüyor
Bu aldatmacası değil Mikail’in, evet, Tanrı büyük, cürmüm ağır
Kim kaldırabilir cenazemi, uykusuzluğa bu kadar alışmışken
Üşüyorum, diyor babam, üşüyorum
Biliyor şeytan, düşümde babamı benim öldürdüğümü
Gökyüzü bu, kızılın her tonu gözlerime birer mıh olup çakılıyor
Gençliğim az ötede yıllarını boşa harcamışken
Ben babamın ağzından çıkaramadığı kelimelere tutunuyorum
Evlat, diyor babam, evlat
Yak beni ve küllerimi kıyıları olmayan denizlerine at
Eyüp Gecit
M. Cavdar farklı bir duygu ve derin düşünce ile yazıyor. Baṣarılar dilerm. 9 ay önceÜmit Polat
Bütünsel ve yargısı olan şiir 9 ay öncemustafa
Yazarımız Muhammed çavdar beyin Eseri Ekmek arası kederde Kendi gerçek yaşam tarzından kesitleri cümlelerine yansıtmış, bazende gerçek yaşam kesitlerini yansıtacak hayal gücünü zenginleştiren cümleler sergilemiş,sonuçta güzel bir eser ortaya koyan yazarımızı canı gönülden tebrik eder başarılarının devamını dilerim. 9 ay önce