AĞLAYANLARIN DESTEĞİ OLUN
Ağlayanın yanına oturup onunla ağlamak değildir acısına ortak olmak, taşıdığı acıyı ayağa kaldırmaktır. Sözün bittiği yerde sıkıca sarılıp gözyaşını silmektir teselli.
Yaşadığı acıları tekrar kendine hatırlatırcasına ağıtlar yakmak, ızdırabını artırır. Ağlayana teselli verilmez, bırak içindeki ateşi döksün gözlerinden, yorgun düşmüş ruhunu ancak
İnşirah ferahlığında sözler sakinleştirir.
Bırakın yorgun düşmüş başını yaslasın omuzunuza, ellerine sıkıca sarılın. Siz dik durun ki, size yaslananlar yıkılmasın.
Editör: Nevin Bahtışen
