AŞIK VEYSEL
Dünyanın rengi siyahtı sende
Görmedin beyazı, moru sarıyı
Senindi hepsi de senin renginde
Gönlünün gözüyle gördün dünyayı
Kendi renklerinde ezgilerinde
Kardeşlik birlik güzellikler dedin
Dost dost diye dostu aradın durdun
Sadık yarin toprağına sarıldın
Aktı deryalar gönlün pınarlarından
Karanlık dünyandan renkleri sundun
Senden öğrendik güzel sevmeyi
Sevilmeyi de öyle bekledik
Her teline sazın bir sözün vurdun
Analar kardeşler kara topraklar
Gönül tellerine dokunur oldun
Dile geldi yârlar aşk ve sevdalar
Gönülden gönüle köprüler kurdun
***
Ruhun şad mekanın cennet olsun büyük ozanım
